Ξεχωριστά κείμενα

*********************************************************
..

Θέλοντας να αντιδράσουμε στον διάχυτο πεσιμισμό αυτής της εποχής, ξεκινάμε μια καταχώρηση με ξεχωριστά κείμενα σπουδαίων διανοητών, που να μας υπενθυμίζουν ότι ο άνθρωπος είναι και πνεύμα και συναίσθημα, εκτός από ευρώ, δολάρια και σπρεντς.
Όσοι φίλοι θέλουν να συμβάλουν σ΄αυτό το εγχείρημα ανάτασης και αισιοδοξίας, ας στείλουν ανάλογα κείμενα με διαχρονική αξία.....

[ Από την ομάδα διαχείρισης του blog "Ραγιάς" ]

*********************************************************

.

Gabriel Garcia Marquez

Ενα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά 

Ο Gabriel Garcia Marquez είναι διάσημος Κολομβιανός λογοτέχνης, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (1982).

Ο συγγραφέας έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας, πάσχοντας από καρκίνο στους λεμφαδένες.

Η κατάστασή του επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα.

Αυτή είναι η αποχαιρετιστήρια επιστολή του προς τους αγαπημένους του :

Αν ξεχνιόταν για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χαριζόταν ένα κομμάτι ζωής, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα. Αν τώρα μου χάριζαν ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν-Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ΄τ΄ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους.

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωής, δεν θ΄ άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

 Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους. Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια άλλο όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.

Αγαπημένε/η μου, αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που σ΄έβλεπα να βγαίνεις απ΄ την πόρτα, θα σ΄αγκάλιαζα και θα σού'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θ΄ άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σε έβλεπα, θα σού'λεγα σ΄αγαπώ και δεν θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη.

Συνήθως υπάρχει το αύριο κι η ζωή μας δίνει ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράμματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θά'θελα να σου πω πόσο σ΄αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος, και σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι΄αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν'το σήμερα. Γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τις μέρες που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.

Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά στ΄αυτί πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις συγγνώμη, συχώρεσέ με, σε παρακαλώ, ευχαριστώ, κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις και δεν λες.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις! Βρες τη δύναμη και τη σοφία να τις εκφράσεις.

« SLOW - DANCE »

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ; Χάζεψες ποτέ το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας; Άκουσες τη βροχή να πέφτει στο χώμα; Αγνάντεψες τη θάλασσα σαν να ήταν η μάνα σου; Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθώριαζε η νύχτα;

Καλύτερα χαλάρωσε, μη χορεύεις τόσο γρήγορα. Η ζωή είναι μικρή, η "μουσική" δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα; Όταν ρωτάς κάποιον "πώς είσαι;" ακούς την απάντηση; Όταν τελειώνει η μέρα, πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου; Μετράς και ξαναμετράς τα λεφτά σου;

Καλύτερα χαλάρωσε, μη χορεύεις τόσο γρήγορα. Η ζωή είναι μικρή, η "μουσική" δεν κρατάει για πάντα.

Είπες ποτέ στο παιδί σου "αυτό θα το κάνουμε αύριο..." και μέσ΄ στη βιασύνη σου δεν πρόσεξες τη λύπη του;

Από πότε έχεις να κουβεντιάσεις με το σύντροφό σου; Έχασες επαφή μ΄ έναν καλό φίλο, επειδή δεν είχες ποτέ το χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις "γεια"; Από πότε έχεις να ταϊσεις με τα χέρια σου το σκυλάκι σου;

Καλύτερα χαλάρωσε, μη χορεύεις τόσο γρήγορα. Η ζωή είναι μικρή, η "μουσική" δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου, χάνεις τη χαρά της διαδρομής!

Όταν όλο ανησυχείς και βιάζεσαι, είναι σα να πετάς το δώρο που μόλις άνοιξες!

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας…

Γι' αυτό, χαλάρωσε κι άκου τη "μουσική".   Πριν τελειώσει το "τραγούδι"!

.

[ Εστάλη από την Παρασκευή Σκλαβά ]
.

 

  Professor XENOPHON  ZOLOTAS

.ON  NUMISMATIC  PLETHORA

 

 POLITICAL MAGIK AND CRYPTOPLETHORISM

Είναι γνωστή η ομιλία στην Αγγλική του καθηγητή Ζολώτα, στην οποία ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως οι αγγλικές λέξεις (εκτός από τα άρθρα και τους συνδέσμους) ήταν ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ που η Αγγλική γλώσσα τις έχει δανειστεί από την Ελληνική. Με αυτό τον τρόπο, αυτός ο μεγάλος Έλληνας απέδειξε στους ξένους τη δύναμη της ελληνικής γλώσσας ως μητέρας όλων των γλωσσών.


I always wished to adress this Assembly in Greek, but I realized that it would have been indeed Greek to all present in this room. I found out, however, that I could make my adress in Greek wich would still be English to everybody. With your permission, Mr. Chairman, I shall do it now, using, with the exception of articles and prepositions, only Greek words :

.
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Oecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, althougt there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized.

Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch.

But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.

In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic.

I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you, Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia.

It is Zeus' anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.

It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices.

Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia wich is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic.

Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically.

These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.

The history of our didymous organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore,  I sympathise, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organizations in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies.

I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and stenografers.

Statement at the Meeting of the Board of Governors, Washington D.C., 1957

Reprinted in Deutsche Bundesbank's and in The New York Times, 1959

[ Εστάλη από τον Παντελή Αποστολίδη - Οικονομολόγο ]


 

Γ Λ Ω Σ Σ Ι Κ Α

Σνφμύωα με μια έυνερα στο Πμανιπσήτετο του Κμτρπιέζ, δεν πεαίζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμέτηνα τα γτάμαμρα μσέα σε μία λξέη, αεκρί το πώτρο και το ταελείτυο γάμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και να μροπετίε να τις δαβειάζτε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γιατί ο απρώνθονις ελκέγφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξέη αλλά τη λξέη σαν σονύλο.

Ατίπτσυεο ε?  Το ένκαες ήδη !!!

.[ Εστάλη από τον Μάνο Μιμίκο ]
.

.

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ  ( Κινέζικο ρητό )

• Μπορείς να αγοράσεις ένα σπίτι, αλλά όχι την εστία.
• Μπορείς να αγοράσεις ένα κρεβάτι, αλλά όχι τον ύπνο.
• Μπορείς να αγοράσεις ένα ρολόι, αλλά όχι το χρόνο.
• Μπορείς να αγοράσεις ένα βιβλίο, αλλά όχι τη γνώση.
• Μπορείς να αγοράσεις μια θέση, αλλά όχι το σεβασμό.
• Μπορείς να αγοράσεις το γιατρό, αλλά όχι την υγεία.
• Μπορείς να αγοράσεις την ψυχή, αλλά όχι τη ζωή.
• Μπορείς να αγοράσεις το σέξ, αλλά όχι την αγάπη.

.

[ Εστάλη από την Κένσο Φουτσίν ]

.

  Αξιοπερίεργα, συμβολισμοί...

         LINCOLN -KENNEDY

     
      20 καταπληκτικές συμπτώσεις!
. 

Κοινά :

§   Το επώνυμο και των δύο αποτελείτο από 7 γράμματα.

§   Και οι δύο έγιναν διάσημοι ως ικανότατοι ρήτορες.

§   Και οι δύο αγωνίστηκαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

§   Και οι δύο έχασαν από 1 παιδί κατά τη διάρκεια της προεδρίας.

§   Και οι δύο δολοφονήθηκαν σε πολιτεία του Νότου.

§   Και οι δύο δολοφονήθηκαν ημέρα Παρασκευή.

§   Και οι δύο πέθαναν από τραύμα στο κεφάλι.

§   Και οι δύο δολοφονήθηκαν από Νότιο.

§   Και οι δύο φονιάδες είχαν τριπλό όνομα (John Wilkes Booth - Lee Harvey Oswald ).

§   Το όνομα και των δύο δολοφόνων αποτελείτο από 15 γράμματα.

§   Και οι δύο φονιάδες σκοτώθηκαν πριν τη δίκη.

§   Και τους δύο Προέδρους τους διαδέχθηκε Νότιος.

§   Ο διάδοχος και των δύο λεγόταν Johnson (Andrew Johnson - Lyndon Johnson).

Εκατονταετίες :

§   Ο Lincoln εκλέχτηκε για πρώτη φορά στο Κογκρέσο το 1846.

     Ο Kennedy εκλέχτηκε για πρώτη φορά στο Κογκρέσο το 1946.

§   Ο Lincoln εκλέχτηκε Πρόεδρος των Η.Π.Α. το 1860.

     Ο Kennedy εκλέχτηκε Πρόεδρος των Η.Π.Α. το 1960.

§   Ο διάδοχος του Lincoln γεννήθηκε το 1808.

     Ο διάδοχος του Kennedy γεννήθηκε το 1908.

§   Ο δολοφόνος του Lincoln γεννήθηκε το 1839.

     Ο δολοφόνος του Kennedy γεννήθηκε το 1939.

Αντιστοιχίες :

§   Η γραμματέας του Lincoln λεγόταν Kennedy.

     Η γραμματέας του Kennedy λεγόταν Lincoln.

§   Μια εβδομάδα πριν τη δολοφονία ο Lincoln ήταν στο Monroe (Maryland).

     Μια εβδομάδα πριν τη δολοφονία ο Kennedy ήταν με την Monroe (Marilyn).

§   Ο Lincoln δολοφονήθηκε μέσα σε θέατρο με το όνομα Kennedy.

     Ο Kennedy δολοφονήθηκε μέσα σε αυτοκίνητο μάρκας Lincoln.
.

..
.            Οι 7 Εβραίοι που οδήγησαν την Ανθρωπότητα
.
.

ü    Ο Μωϋσής είπε      :         Τα πάντα είναι   Νόμος

ü    Ο Χριστός είπε        :         Τα πάντα είναι   Αγάπη

ü    Ο Πέτρος είπε         :         Τα πάντα είναι   Πίστη

ü    Ο Νεύτων είπε        :         Τα πάντα είναι   Έλξη

ü    O Μαρξ είπε           :         Τα πάντα είναι   Χρήμα

ü    Ο Φρόιντ είπε         :         Τα πάντα είναι   Σεξ

ü    Κι ο Αϊνστάϊν είπε   :         Τα πάντα είναι   Σχετικά
.

                 Ελλάδα - Αίγυπτος :  Βίοι παράλληλοι

Η επιρροή της αρχαίας Ελλάδας στην Αίγυπτο είναι γνωστή.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ότι πολλές δήθεν Αγγλο-Αιγυπτιακές ονομασίες είναι Ελληνικές, που τις χρησιμοποιούν οι Αιγύπτιοι μέχρι σήμερα αλλά αναγραμματισμένες, γιατί οι Αιγύπτιοι διαβάζουν  από δεξιά προς τα αριστερά.

Για παράδειγμα :

§   Το λιμάνι DIAS διαβάζεται Port SAID  (Δίας= Ο βασιλιάς των Ελλήνων Θεών)

§   Η διώρυγα ZEUS διαβάζεται SUEZ (Ζεύς= Θεός που ενώνει όλους, ζεύξις, διώρυγα)

§   Το φράγμα NAUSSA διαβάζεται ASSUAN (Νάουσσα ή ναυς = πλεούμενο, ύδατα)

.
[ Εστάλη από τoν Αλέξη Νεγρεπόντη ]

Του Pablo Alonso

ΕΡΩΤΑΣ και ΤΡΕΛΑ !

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.

Η τρέλα, επειδή λυπήθηκε την ανία, πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η περιέργεια που δεν μπορούσε  να κρατηθεί ρώτησε: «τι είναι το κρυφτό»;

Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την ευφορία και η χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το δίλημμα και την απάθεια να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν : Η αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ο άνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.

«Ένα, Δύο, Τρία» άρχισε να μετράει η τρέλα…

Η πρώτη που κρύφτηκε πίσω απ΄ τον πρώτο βράχο ήταν η τεμπελιά που βαριόταν. Η πίστη πέταξε στους ουρανούς και η ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του θριάμβου, που με τη δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Ο αλτρουισμός δεν μπόρεσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε το άφηνε για κάποιον άλλο, ενώ η γενναιοδωρία κάθε κρυψώνα που έβρισκε την παραχωρούσε σε όποιον της την ζητούσε. Ο εγωισμός αντίθετα  βρήκε καλή κρυψώνα, αγνοώντας όλους τους γύρω του, ενώ ξοπίσω του έτρεξε η ρουφιανιά. Το ψέμα κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού, ενώ το πάθος και ο πόθος κρύφτηκαν μέσα σ΄ ένα ηφαίστειο.

Ο έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

«...Πενήντα...Εκατό» μέτρησε η τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε ήταν η τεμπελιά, αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την πίστη που μίλαγε φωναχτά στον ουρανό με το Θεό. Ένιωσε το σεισμό του πόθου και του πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και, αφού βρήκε τη  ζήλια, δεν δυσκολεύτηκε να βρει και το θρίαμβο που θριαμβολογούσε για την κρυψώνα του. Βέβαια, βρήκε πολύ εύκολα το δίλημμα που δεν είχε αποφασίσει ακόμα που να κρυφτεί. Η γενναιοδωρία αποκαλύφθηκε μόνη της για να βοηθήσει, οπότε ο αλτρουισμός φιλοτιμήθηκε και βγήκε δίπλα της. Στο μεταξύ, η ρουφιανιά κι η συκοφαντία, πηγαίνοντας να καρφώσουν τον εγωϊσμό, αποκαλύφθηκαν μαζί του.

Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους, εκτός απ΄ τον έρωτα. Η τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι απ΄ το θυμό της άρχισε να τον κλωτσάει νευρικά, ώσπου ακούστηκε ένα βογγητό πόνου. Ήταν ο έρωτας, που τα αγκάθια της τριανταφυλλιάς τον είχαν τυφλώσει!

Η τρέλα ταράχτηκε, δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη… Στο τέλος, μην μπορώντας να ξαναδώσει το φως του στον έρωτα, ορκίστηκε να γίνει για πάντα ο οδηγός του.

Κι από τότε, ο Έρωτας είναι τυφλός κι η Τρέλα τον συνοδεύει !

[ Εστάλη από την Ηλέκτρα Αλεξοπούλου ]