SOS - Ευρωπαϊκή κρίση

      Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

  
          Ένοχος ο νεοφιλελευθερισμός

Η οικονομική κρίση δεν είναι ελληνική, είναι διεθνής. Ο παροξυσμός που αυτή εμφανίζει στη Χώρα μας είναι απλά το απόστημα, όχι η αρρώστια. Αυτή την ώρα, οι οικονομίες όλου σχεδόν του Κόσμου συνθλίβονται ανάμεσα στις συμπληγάδες του δημοσιονομικού εκτροχιασμού αφενός και της ύφεσης και ανεργίας αφετέρου.

Τα μέτρα δημοσιονομικής σταθεροποίησης και ελάττωσης του δημόσιου χρέους, όσο σκληρά και αν είναι, δεν αποδίδουν, γιατί τα εξουδετερώνει η ασφυξία στην παραγωγική δραστηριότητα  που αυτά συνεπάγονται (γεγονός που είναι βέβαια πιο αισθητό στη Χώρα μας εξαιτίας της παθογένειας του πολιτικο-οικονομικού συστήματος και του αντιαναπτυξιακού χαρακτήρα του δημόσιου τομέα).

Ισχυρίζομαι ότι το πρόβλημα είναι πρωτίστως ιδεολογικό και ότι η θεωρία της εγκατάλειψης  των ιδεολογιών είναι η πηγή του κακού. Οφείλουμε να αναθεωρήσουμε την απολίτικη προσέγγιση της οικονομίας και να αναγνωρίσουμε ότι η κύρια αιτία της καταστροφής είναι η ιδεολογική εκτροπή του κρατούντος φιλελευθερισμού προς το νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος ευθύνεται για την πρωτοφανή ασυδοσία των αγορών και τη διόγκωση της παρασιτικής οικονομίας  σε βάρος της παραγωγικής.

Στην τελευταία εικοσαετία, με την επικράτηση ενός άκρατου και άμετρου καπιταλισμού με το μανδύα της παγκοσμιοποίησης, η χάρτινη  και ηλεκτρονική οικονομία (δηλ. χρηματοπιστωτικά, άϋλοι τίτλοι, αγορές θέσεων, funds, παράγωγα, τοξικά ομόλογα και άλλες φούσκες) αποθρασύνθηκε, διέβρωσε σταδιακά σαν υγρασία την παγκόσμια αγορά και συρρίκνωσε την πραγματική οικονομία (βιομηχανία, γεωργία, τουρισμό, υποδομές και άλλες παραδοσιακές δραστηριότητες) στο 10-15 % του παγκόσμιου τζίρου!

Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, το οικονομικό εκκρεμές στράφηκε ανεξέλεγκτα και με μεγάλη φορά προς το άλλο άκρο. Έτσι ο καπιταλισμός έφτασε στη νεοφιλελεύθερη τερατογένεση, που θεοποίησε τις άϋλες αξίες (φούσκες) και υποβάθμισε επικίνδυνα τις υγιείς παραγωγικές επενδύσεις, με αποτέλεσμα όλοι οι λαοί να ζουν μακαρίως με δανεικά και να παράγουν ολοένα και λιγότερα από όσα ξοδεύουν. Αυτός ο φαύλος κύκλος είναι ατέρμων και, μετά τη χρεοκοπία του κομμουνισμού, οδηγεί μαθηματικά και στη χρεοκοπία του καπιταλισμού με γεωμετρική ταχύτητα.

Ο υγιής φιλελευθερισμός, με την έννοια του λαϊκού καπιταλισμού, πρεσβεύει μεν την ελευθερία της αγοράς και το λιγότερο κράτος, αλλά προϋποθέτει παράλληλα τον αυστηρό έλεγχο της Πολιτείας στις οικονομικές πράξεις με σκοπό την εξασφάλιση ίσων ευκαιριών, την πάταξη της αισχροκέρδειας και το σπάσιμο των μονοπωλίων. Η διαστροφή του, με τη νεοφιλελεύθερη μορφή, επέτρεψε στην αεριτζίδικη  ολιγαρχία του χρηματοπιστωτικού  κεφαλαίου να συνθλίψει το δημιουργικό κεφάλαιο και να εκτοπίσει τις δημοκρατικές κυβερνήσεις και τις κεντρικές τους τράπεζες από το σχεδιασμό και τον έλεγχο των οικονομιών τους!

Το ότι φτάσαμε στο άθλιο φαινόμενο να εξαρτάται η πιστοληπτική ικανότητα και η επιβίωση ολόκληρων χωρών και λαών από τα σικέ "πορίσματα" κάποιων απρόσωπων ιδιωτικών οίκων αξιολόγησης και κάποιων ανεύθυνων κερδοσκόπων (golden-boys) του Λονδίνου και της Ν. Υόρκης, οφείλεται στον άμετρο ιδεολογικό εκτροχιασμό του καπιταλισμού και στην ανεπάρκεια και μοιρολατρική υποταγή (αν όχι εξαγορά) κατώτερων των περιστάσεων πολιτικών ηγεσιών! Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι, αν στη θέση των σημερινών άνευρων ηγεσιών της Ευρώπης ήταν ισχυρές προσωπικότητες με λαϊκό ή σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό και με ευρωπαϊκή συνείδηση (όπως ο Αντενάουερ, ο Μπραντ, ο Μιτεράν και ο Καραμανλής), οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα έπαιρναν έγκαιρα αποφασιστικές θεσμικές πρωτοβουλίες, που θα ρύθμιζαν σε νέα βάση τους κανόνες του παιχνιδιού, θα τσάκιζαν τους τοκογλύφους και τα "κοράκια" και θα αποκαθιστούσαν τη φυσική τάξη, απελευθερώνοντας τις κυβερνήσεις από την ιδιότυπη αιχμαλωσία τους από αυτούς.

Όντως λοιπόν, το ζήτημα είναι κυρίαρχα ιδεολογικό και η λύση του προβλήματος προϋποθέτει να διαγνώσουμε ως αιτία της πάθησης το αμοραλιστικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο, το οποίο αποδεδειγμένα απέτυχε παταγωδώς.

Αυτό θα επιτρέψει να προχωρήσουμε στη θεραπεία, επιστρέφοντας στον ορθόδοξο  φιλελευθερισμό (λαϊκό ή κοινωνικό ή σοσιαλδημοκρατικό), με ισχυροποίηση της κρατικής εποπτείας και με αυστηρό θεσμικό πλαίσιο, που να διευκολύνει την ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά να ελέγχει ταυτόχρονα το πραγματικό αντίκρισμα κάθε οικονομικής δράσης. Πρέπει επιτέλους να πάψει η κάθε είδους φούσκα να επιβραβεύεται διεθνώς σαν προχωρημένο και θεμιτό "εφεύρημα" και, τουναντίον, να τιμωρείται ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή ως αθέμιτη και αντικοινωνική πράξη και ως απάτη σε βαθμό κακουργήματος! Πρέπει η "μαφία του χρήματος" να συνετισθεί και να διώκονται και στην περίπτωσή της τα ποινικά κολάσιμα αδικήματα της τοκογλυφίας, του τζόγου και της αισχροκέρδειας, που σήμερα της συγχωρούνται και την έχουν αποθρασύνει! Θεωρώ αδιανόητο και υποτιμητικό για τον πολιτισμό μας, να επιτρέπεται στη "μαφία του χρήματος" να λειτουργεί υπεράνω της έννομης τάξης και να παραβλέπονται στην περίπτωσή της τα ποινικά κολάσιμα αδικήματα της τοκογλυφίας, του τζόγου και της αισχροκέρδειας, για τα οποία καταδικάζεται με βαριές ποινές κάθε απλός πολίτης!

Ειδικότερα στην Ευρώπη, είναι μονόδρομος αυτή την ώρα να αποδυναμώσουν οι κυβερνήσεις το παμφάγο παρασιτικό κεφάλαιο, παίρνοντας το παιχνίδι στα χέρια τους. Για να το πετύχουν αυτό, η μόνη λύση είναι να αυξήσουν με κεντρική απόφαση το κυκλοφορούν χρήμα (Ευρώ) σε γενναίο ποσοστό της τάξεως του 20-40 % (συνταγή  Ομπάμα), με σκοπό να αιμοδοτήσουν την αναιμική αγορά και να αναθερμάνουν (μέσω στοχευμένων αναπτυξιακών χρηματοδοτήσεων και δημόσιων επενδύσεων) την παραγωγική οικονομία, έτσι ώστε να περιοριστεί τάχιστα η άϋλη (αεριτζίδικη) οικονομία στο προσήκον μέτρο.

Ο ελεγχόμενος πληθωρισμός, που ανακόπτει την ύφεση και κινεί την ανάπτυξη, δεν είναι αμάρτημα αλλά εργαλείο! Και μάλιστα, το μοναδικό πρόσφορο εργαλείο αφότου έπαψε, ευτυχώς, ο πόλεμος να είναι ο κλασικός μοχλός ανακύκλωσης της οικονομίας και η ατμομηχανή της ανάπτυξης.

Αλλιώς, σε πολύ λίγα χρόνια, η μαραζωμένη γηραιά Ευρώπη θα καταντήσει, εξαιτίας των δειλών και μοιρολατρικών ηγεσιών της, να είναι θλιβερός κομπάρσος και ουραγός στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον και να ζητιανεύει τη στήριξη των ΗΠΑ, της Κίνας και άλλων δυνάμεων για τα προς το ζειν (όπως σήμερα εκλιπαρεί τους Ευρωπαίους η δύσμοιρη Ελλάδα, για να της επιτρέψουν να αναπνέει)!

Αν δεν αποκαταστήσουμε το ιδεολογικό μέτρο, αποκηρύσσοντας το βάρβαρο και ακραίο νεοφιλελευθερισμό και συντρίβοντας θεσμικά τη ληστρική κερδοσκοπία και τον ηγεμονικό ρόλο του άϋλου κεφαλαίου, και αν δεν αποστούν η κα Μέρκελ και οι άλλοι Ευρωπαίοι αρχηγίσκοι από την ψυχωτική, απολίτικη, λογιστική και αδιέξοδη εμμονή τους στη δημοσιονομική σταθεροποίηση σε βάρος της ανάπτυξης, η ευρωπαϊκή οικονομία θα πεθάνει αναπόδραστα από ασφυξία.

Το "ισχυρό" Ευρώ θα καταλήξει να γίνει η ταφόπλακα της Ενωμένης Ευρώπης!

[ Αναδημοσίευση άρθρου του Δημήτρη Ράπτη από τον "Αδέσμευτο Τύπο" της 23.6.2011 ]

      Ο οικονομικός ιμπεριαλισμός

        οδηγεί σε διάλυση την Ε.Ε.

Ξεκινώ με κάποιες παραδοχές, που δεν είναι προς συζήτηση :

* Η οικονομική κρίση δεν είναι ελληνική, είναι κυρίως ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα, όντας συμπτωματικά  (λόγω των σφαλμάτων της)  ο πιο αδύναμος κρίκος, χρησιμοποιείται απλά ως πειραματόζωο στην αναζήτηση μεθόδων ανάσχεσης. Δυστυχώς όχι επιτυχώς.

* Η ευρωπαϊκή κρίση έχει ως κύριο χαρακτηριστικό το άνοιγμα της ψαλίδας δύο ταχυτήτων μεταξύ των λαών της Ε.Ε.! Μετά την Ελλάδα και τις μικρές Ιρλανδία-Πορτογαλία, τείνουν να πολιτογραφηθούν στους παρίες, δυνάμεις όπως οι Ιταλία και  Ισπανία, και έπονται άλλες. Στο μεταξύ, η Γαλλία όλο και αισθάνεται  πιο αμήχανα, με το να υποχωρεί συνεχώς για να παραμένει στο "διευθυντήριο", και η Βρετανία όλο και περισσότερο αποστασιοποιείται.

* Το πρόβλημα οφείλεται σωρευτικά α) στην παγκόσμια ύφεση, β) στην είσοδο στο οικονομικό παιχνίδι νέων πολυάνθρωπων δυνάμεων (Κίνας, Ινδίας κ.ά.), γ) στην υπερφιλόδοξη διεύρυνση της Ε.Ε. με τις πρώην κομμουνιστικές χώρες, που έχουν διαφορετική κουλτούρα και πάσχουν από βαθιές διαρθρωτικές αδυναμίες, δ) στην ασύδοτη μαφιοποίηση των λεγόμενων "Αγορών" (με το πέρασμα στις ύποπτες άυλες αξίες / φούσκες) και τη συνακόλουθη αποδυνάμωση των Τραπεζών και, κυρίως, ε) στη χαλαρότητα που επέδειξαν αφρόνως στη διαχείριση των δημοσιονομικών τους, εν μέσω των προηγουμένων αρνητικών συγκυριών, οι Μεσογειακές (και άλλες) χώρες.

* Οι στρατηγικές επιλογές του διευθυντηρίου της Ε.Ε. (Μάαστριχτ, Βασιλεία-2, εποπτεία άτακτων Χωρών κ.ά.) είναι αναμφίβολα στη σωστή κατεύθυνση. Η Ευρώπη είναι ελκυστικό σπίτι να το κατοικείς, αλλά είναι πολυδαίδαλο και, γι΄αυτό, προϋποθέτει επιμελές νοικοκυριό.

* Λόγω της πολυκυβερνησίας και της πολυγλωσσίας, η βαβελική ασυνεννοησία εντείνεται και αποτελεί τροχοπέδη για αποφασιστικές και έγκαιρες λύσεις. Μέχρι να ληφθούν  αποφάσεις και να εγκριθούν από τα εθνικά κοινοβούλια, οι λύσεις έχουν ήδη ξεπεραστεί από τις συνθήκες (που τρέχουν ιλιγγιωδώς) και νέες αποφάσεις απαιτούνται… που και αυτές έχουν την ίδια "σισύφεια" μοίρα.

[ Προτάσσω αυτό τον πρόλογο, εν είδει πίνακος αξιωμάτων, για την οικονομία του κειμένου, και διότι πιστεύω ακράδαντα ότι κανένας συζητητής, με γνώση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, δεν μπορεί να αποστεί καλόπιστα από αυτές τις αντικειμενικές παραδοχές. ]

Πού λοιπόν, ενώ συμφωνούμε στο πλαίσιο, εμφανίζεται το αδιέξοδο που απειλεί την ενότητα της Ε.Ε.; Η εμπλοκή δεν οφείλεται στη διάγνωση ή στη συνταγή, αλλά στη δοσολογία! Οι αρνητικοί παράγοντες που προαναφέρθηκαν βούτηξαν την Ευρώπη στην ύφεση και την ανεργία. Με τη δημοσιονομική εξυγίανση των άτακτων χωρών που επιχειρείται, στις δόσεις που επιχειρείται, το πρόβλημα αναπαράγεται κατά "Σισύφειο" τρόπο.  Η σκληρή λιτότητα επιτείνει δραματικά την ύφεση και την ανεργία και αυτές, με τη σειρά τους, επιτείνουν το δημοσιονομικό πρόβλημα. Ο φαύλος κύκλος χειροτερεύει διαρκώς από την οικονομικά αδιέξοδη εμμονή της Γερμανίας στη γρήγορη επαναφορά των εκτροχιασμένων χωρών με βάση το θεωρητικά ορθό θεώρημα "Πρώτα σταθεροποίηση - μετά ανάπτυξη".

Είναι πασίδηλο, ότι εδώ συγκρούονται δύο αντίθετες αλήθειες:

* Η προσαρμογή αυτή δεν μπορεί παρά να είναι μακροχρόνια, γιατί τα δημοσιονομικά μεγέθη των προβληματικών χωρών έχουν ξεχειλώσει πολύ και οι λαοί που καλούνται στην κλίνη του Προκρούστη αδυνατούν (λόγω τρόπου ζωής και συνηθειών) να ανταποκριθούν σε ταχύτερους ρυθμούς.

* Από την άλλη, όσο παρατείνεται η παραμονή τους στη χειρουργική κλίνη, όλο και περισσότερο δυσανασχετούν, διότι δεν βλέπουν να αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες επανεκκίνησης της οικονομίας των, και γίνονται λιγότερο συνεργάσιμοι. Οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι κάθετα αρνητικοί στο να βελτιώνονται οι αριθμοί και να πένονται οι λαοί. Και καλά κάνουν!

[ Αν η Ελλάδα είναι πράγματι το πειραματόζωο, αυτό ακριβώς κατεδείχθη: Ο λαός που, προ διετίας μόλις, αποδέχθηκε ως αναπόφευκτη τη λιτότητα (συναισθανόμενος και το δικό του μερίδιο ευθύνης στην ασωτία), βλέποντας τώρα ότι η ύφεση ανακυκλώνει το έλλειμμα και ότι οι στερήσεις του πάνε στράφι, μετατράπηκε προοδευτικά  σε λαό επαναστάτη και αμφισβητία των πάντων. Σήμερα, έχουμε ένα λαό που  αρνείται συνειδητά τις παραπέρα αυτοθυσίες, που κανέναν πλέον δεν εμπιστεύεται (έλληνα ή ξένο), που αμφισβητεί το κράτος δικαίου και, το χειρότερο, που ασεβεί μαζικά σε θεσμούς και αξίες και συζητά ενίοτε στα όρια της πολιτικής εκτροπής! ]

Άρα, είναι απόλυτη ανάγκη, η δημοσιονομική πειθαρχία και σύγκλιση των ευρωπαϊκών χωρών να συνοδευθεί από στρατηγική αναπτυξιακή πρωτοβουλία, που και την ασφυξία των λαών θα μετριάσει, και τη σύγκλιση θα διευκολύνει (με την αύξηση του εθνικού προϊόντος), και το βαριά άρρωστο τραπεζικό σύστημα θα διασώσει από την κατάρρευση. Και αν ακόμα αυτό είναι σε δυσαρμονία με τα επιστημονικά παραδεδεγμένα, είναι πρακτικά και ρεαλιστικά μονόδρομος, εφόσον το επιβάλλει η αδήριτη πραγματικότητα και η εμπεδωμένη νοοτροπία των Ευρωπαίων (που δεν είναι κινέζοι να ζουν με μια χούφτα ρύζι, ούτε διατίθενται να γίνουν κινέζοι).

Όταν λοιπόν η οικονομία έχει πέσει σε τόσο βαθιά ύφεση και απαιτείται άμεση επανεκκίνηση, επιστημονικά δύο τρόποι υπάρχουν, που ανακυκλώνουν τις οικονομίες:

* Ή ένας εκτεταμένος καταστροφικός πόλεμος (όπως την κρίση του '29 διαδέχθηκε ο μεγάλος πόλεμος του '39, που έφερε μετά θεαματική οικονομική και τεχνολογική έκρηξη).

* Ή η αύξηση της ρευστότητας (τεχνητή οξυγόνωση της αγοράς, με κοπή χρήματος και στοχευμένη διοχέτευσή του σε δημόσια έργα και παραγωγικές επενδύσεις).

Τρίτο μέσο δεν έχει ακόμα εφευρεθεί !

Και επειδή το πρώτο είναι πλέον –ευτυχώς- εξορκισμένο και απευκταίο, δεν μένει παρά η λύση της κοπής σημαντικής ποσότητας Ευρώ, που να ξεμπλοκάρει το σύστημα (με κοινή συμφωνία και κατ΄ αναλογία μεταξύ των μελών της  Ευρωζώνης). Ορισμένοι ειδήμονες προσδιορίζουν το αναγκαίο ποσό  στα 3-5 τρις Ευρώ περίπου, αλλά δεν είναι του παρόντος να μπούμε στην άχαρη αυτή "κολοκυθιά"…

(Πάντως, σε αντίθεση με τη στείρα "ευρωλαγνεία" της Ε.Ε., οι Η.Π.Α. ήδη τύπωσαν 3 δις δολάρια και η Μ. Βρετανία 1 δις λίρες για να τονώσουν τη ρευστότητα και να ανακόψουν την ύφεση).

Η πρωτοβουλία αυτή θα επιφέρει:

α) άμεση εκτόνωση της κρίσης (παραγωγική και ψυχολογική),

β) διευκόλυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης (πάντα με κεντρικό έλεγχο από την Ε.Ε.)  και

γ) νομότυπη, αλλά και πληρωμένη απάντηση των κυβερνήσεων και της διεθνούς έννομης τάξης προς τις αδηφάγες αγορές και τα στυγνά κέντρα τους (τύπου Soros και Moody's), που σήμερα περιφρονούν προκλητικά τη θεσμοθετημένη λαϊκή κυριαρχία αδύναμων (έστω απερίσκεπτων) χωρών, αλλά και μεγάλων δυνάμεων ακόμα!

Φυσικά, αυτό θα επιφέρει, κατά τους υπολογισμούς ειδικών, έναν πληθωρισμό της τάξεως του 3-5 % και μια προσαρμογή της ισοτιμίας Ευρώ - Δολαρίου στο 1 € = 1,20 $ περίπου. Αλλά ο επιλεκτικός και ελεγχόμενος πληθωρισμός και υποτίμηση του νομίσματος, κατά την επιστήμη, δεν είναι πάντα αμαρτωλός. Μπορεί να είναι και εργαλείο ανάπτυξης, μείωσης της ανεργίας και δημοσιονομικής σταθεροποίησης ακόμα. Και, ως γνωστό, αυτή ήταν η συνήθης πρακτική των ανεξάρτητων χωρών, όταν ήλεγχαν το εθνικό τους νόμισμα (εσωτερικός δανεισμός με υποτίμηση, αντί του εξωτερικού δανεισμού).

Μάλιστα, αν αυτή η απόφαση περάσει και στους "G-8" και διευκολύνει το αμερικανικό Κογκρέσο να επιτρέψει στην κυβέρνηση των Η.Π.Α. να κινηθεί παράλληλα στην τόνωση της ρευστότητας, δεν θα υπάρξουν ούτε αυτές οι συνέπειες (ούτε γάτα ούτε ζημιά, κατά το κοινώς λεγόμενο)! 

Αν μέχρι εδώ δεν σας έπεισα, η καλή πίστη επιβάλλει, ταυτόχρονα με την απόρριψη, να είστε έτοιμοι να αντιπαραθέσετε τη δική σας πρόταση. Η εύκολη απάντηση "Πρώτα σταθεροποίηση - μετά ανάπτυξη" απορρίπτεται εκ προοιμίου, αφού οι λαοί δεν την θέλουν και δεν είμαστε διατεθειμένοι να καταλύσουμε τη δημοκρατία για να τους την επιβάλουμε!  [Ή είμαστε;; Ελπίζω όχι.]

Αν πάλι πεισθήκατε, πάμε στο τελευταίο κεφάλαιο της σύγχρονης ευρωπαϊκής τραγωδίας:

.
Τι κάνει τη Γερμανία να στυλώνει τα πόδια για σταθερό Ευρώ και να είναι τόσο άκαμπτη  απέναντι στη μοναδική πρόσφορη λύση και τόσο ανάλγητη απέναντι σε "αδελφούς" λαούς και σε κεντρικούς εταίρους ακόμα;

* Έχει κάποιο δικό της ιδιαίτερο συμφέρον; Μα σε λίγο δεν θα έχει αγορές ικανές να απορροφήσουν την παραγωγή της. Οι πένητες λαοί στρέφονται ήδη στα κινεζικά αντί στα ακριβά γερμανικά προϊόντα!

* Τρέμει τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό; Μα είναι αυτός ο (απίθανος)  κίνδυνος πιο ορατός από την κατάρρευση των μισών σχεδόν οικονομιών της Ευρωζώνης και την αποτυχία κάθε προσπάθειας σύγκλισης;  Όχι βέβαια. Κι έπειτα, αυτή δεν θα έχει και τότε τον πρώτο λόγο, ώστε να επιβάλει τα κατάλληλα μέτρα ανάσχεσής του;

* Φοβάται τη χαλάρωση των σταθεροποιητικών προγραμμάτων των χωρών που θα διευκολυνθούν με την τόνωση της ρευστότητας; Μα η διανομή του πρόσθετου χρήματος θα γίνει με αυστηρούς όρους και με επιτήρηση των ατάκτων και πάλι. Δεν της αρκεί αυτό;

* Αποφεύγει την αύξηση του κοστολογίου των προϊόντων της από την ακρίβεια των  εισαγόμενων πρώτων υλών και καυσίμων; Μα αυτό ίσχυε και όταν η ισοτιμία ήταν με Μάρκο 1 DM = 0,7 $ και με Ευρώ 1 € = 0,9 $ και η Γερμανία δεν έπεσε έξω. Χώρια που θα πρέπει, λογικά, να προτιμά κάποια ποσοστιαία αύξηση των κοστολογίων της, αντί  της συρρίκνωσης των φιλικών αγορών και της αδυναμίας διάθεσης των προϊόντων της.
* Παραβλέπει τη Φύση, που διδάσκει ότι η σκληρότητα, ακόμα κι αν αποσκοπεί στο καλό του άλλου, φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα όταν υπερβεί το μέτρο; Είναι γνωστό από τη ζωολογία ότι η χιμπατζίνα, από την πολλή αγάπη, σφίγγει το παιδί της και το πνίγει!
* Αγνοεί την ιστορική πραγματικότητα (για να πούμε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους) ότι μιλάμε για ένα νόμισμα "puzzle", χωρίς κεντρική οικονομική στρατηγική και χωρίς παράδοση αιώνων, όπως τα ανταγωνιστικά του;  Ξέχασε κιόλας ότι προ δεκαετίας όλοι αμφέβαλαν για τη βιωσιμότητά του και ότι αυτό ευτύχησε μέσα σε ελάχιστο χρόνο (αναντίστοιχα ίσως) να καθιερωθεί στην παγκόσμια συνείδηση ως σκληρό νόμισμα και μοχλός για μεγάλες οικονομικές, αλλά και γεωπολιτικές, εξελίξεις; Είναι αχαριστία και πρόκληση, να βλέπουμε τη μόλις χθες συρραμμένη "κουρελού" ως "μαγικό χαλί" με το οποίο θα κατακτήσουμε την Οικουμένη, θεώμενοι τους πάντες αφ΄ υψηλού.     

* Είναι οι ηγέτες της Γερμανίας αφελείς και δεν καταλαβαίνουν το προφανές; Αυτό δεν είναι προς συζήτηση και θα ήταν αφελής αυτός που θα το υπέθετε.

[ Από εδώ και πέρα, αν θέλετε με ακολουθείτε στη σκέψη μου... ]

Θεωρώ ότι ο λόγος της πεισματικής εμμονής της Γερμανίας στο ισχυρό Ευρώ, δεν είναι οικονομικός.  Είναι καθαρά πολιτικός!

Η ηγεσία της πιστεύει ότι :

* Με τη βάρβαρη ακαμψία και σκληρότητα στο οικονομικό και θεσμικό πεδίο, υποτάσσει ρεβανσιστικά (με την οικονομία ως "Δούρειο ίππο" αυτή τη φορά) τους ευρωπαϊκούς λαούς στο γερμανικό Imperial (Deutschland uber alles). Προτιμά να τους ελεεί, με μεγαλύτερο κόστος για την οικονομία της από εκείνο της προτεινόμενης λύσης, γιατί έτσι, εκμεταλλευόμενη την οικονομική υπεροχή της, ικανοποιεί επιτέλους το παλαιό απωθημένο της και εδραιώνει οριστικά και αδιαμφισβήτητα την απολυταρχία της στην Ευρώπη!  (Πληρώνει κάτι παραπάνω, αλλά το απολαμβάνει).

* Όμως παράλληλα (συγχωρείστε μου τις λαϊκές εκφράσεις), με ένα σμπάρο πετυχαίνει δυο τρυγόνια: Στριμώχνει στη γωνία του καναβάτσου τις Η.Π.Α., γιατί το ισχυρό Ευρώ  υποχρεώνει την υπερατλαντική δύναμη να αμύνεται ασθμαίνως για να συγκρατήσει το δολάριο σε αξιοπρεπή ισοτιμία, με συνέπειες την επιδείνωση της οικονομικής ύφεσης και τον περιορισμό του διεθνούς της ρόλου ως δυνάμεως (που και αυτό ενδιαφέρει τη Γερμανία ως ζηλωτή μιας ανάλογης διεθνούς ηγεμονικής παρουσίας).

* Ίσως δε, πέρα απ΄αυτά, οραματίζεται μια μελλοντική Ευρώπη αποικιοκρατικής μορφής, όπου η γερμανική μονοκρατορία θα είναι αδιαμφισβήτητη και, με τη σύμπραξη ανώδυνων αυλικών-δορυφόρων (όπως οι χώρες της Benelux και κάποιες λίγες ακόμα) και με υπαρχηγό ίσως την ξεδοντιασμένη και υπάκουη πλέον Γαλλία, θα ηγεμονεύει των υπηκόων της! Ασφαλώς, σε αυτό το πλαίσιο, κάποιο τελευταίο αντάλλαγμα (εν είδει γυαλιστερών χανδρών προς ιθαγενείς) θα επιφυλάσσει και για τη Μ. Βρετανία στον κατάλληλο χρόνο.

Ναι, είναι υποθετικό σενάριο, το αναγνωρίζω. Αλλά αναρωτιέμαι, μήπως ήδη υλοποιείται και οι "πολιτικοί νάνοι" που πλασάρονται σήμερα ως ευρωπαίοι ηγέτες αδυνατούν να το δουν, ως νέοι Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ; Το ύφος θηριοδαμαστή της κας Καγκελαρίου δεν σας θυμίζει κάτι; Η ιταμή και προσβλητική συμπεριφορά εν είδει "παιδονόμου" προς πρώην αυτοκρατορίες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, δεν σας τρομάζει; Η μετατροπή της Ε.Ε. σε "αναμορφωτήριο ανηλίκων" δεν σας θίγει; Η εμφανής ηδονή τους να μας τονίζουν εμφατικά, ότι θα επιβιώσουμε μόνο ως υπάκουοι ζητιάνοι, δεν σας εξοργίζει; Το ότι έρχεται και η σειρά άλλων μετά από εμάς, δεν το οσμίζεστε; Το ότι ευτελίζονται και παραγράφονται δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις αιώνων, δεν σας εξεγείρει; Το ότι πολλοί ευρωπαίοι ταυτίζουν πια το ισχυρό Ευρώ με τα "τανκς" άλλων εποχών και τη στέρηση της ελευθερίας των δεν σας ανησυχεί;  Το ότι πεινάνε ήδη παιδιά για να ευημερούν οι αριθμοί, θα το αφήσουμε στους ξεπερασμένους πια κομμουνιστές να το καταδικάζουν; 

[ Δικαίωμά σας να μη συμφωνήσετε μαζί μου σε αυτή την -όντως διαφορετική- ερμηνεία του σύγχρονου οικονομικού δράματος της Ευρώπης με πολιτικούς όρους. Αν όμως αποδεχθήκατε προηγουμένως ότι η εγκατάλειψη της υπερβολικής εμμονής στο ισχυρό Ευρώ είναι η μόνη διέξοδος από οικονομική άποψη και άρα η Γερμανία, αποκρούοντάς την, αποδεικνύει κάποιου είδους πολιτική βλέψη, έχω την περιέργεια να ακούσω ποια άλλη διάσταση δίνετε σ΄ αυτή της την πολιτική βλέψη πέρα από την τάση ιμπεριαλιστικής επιβολής δια της οικονομίας, που βλέπω εγώ; ]

Όμως, όπως στη δραματουργία κάθε δράμα έχει τη λύση του, θα αποπειραθώ την πρόβλεψη:

* Οι ευρωπαϊκοί λαοί, φτωχοί και πλούσιοι, μικροί και μεγάλοι, είναι λαοί με βαθιά παράδοση εθνικής υπερηφάνειας και δημοκρατικής νοοτροπίας. Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι η κακή οικονομική συγκυρία και οι χάρτινοι θεσμοί, μιας  ένωσης συμφερόντων με στοιχεία "Βαβέλ", είναι συνθήκες ικανές να μετατρέψουν τους ευγενείς αυτούς λαούς σε υπάκουους υπηκόους προς οποιαδήποτε υπερδύναμη!

* Θα τα χάσουν όταν δουν και άλλους λαούς πλην του ελληνικού, τον ένα πίσω απ΄τον άλλο, να αντιδρούν όπως αυτοί ξέρουν και όπως αρμόζει στη μακρόχρονη και αιματοβαμμένη ιστορία τους! Η τεχνητή ρευστότητα είναι η μόνη βαλβίδα εκτόνωσης της χύτρας που βράζει. Χωρίς αυτήν, η έκρηξη θα είναι θέμα χρόνου.

* Θα πέσουν από τα σύννεφα όταν δουν και άλλους αρχηγούς κρατών να φυγαδεύονται δακρύζοντας από παρελάσεις, εν μέσω λαϊκής κατακραυγής, και τους πολιτικούς ηγέτες  ακυβέρνητων χωρών να αρνούνται ομαδόν το "πικρόν ποτήριον" της πρωθυπουργίας!

* Θα τρομάξουν όταν δουν να ανδρώνεται σιγά-σιγά μια τεράστια "Λίγκα" των καταπιεσμένων (και, μετ΄ ου πολύ, πεινασμένων) λαών, που ενωμένοι θα απαιτούν  βροντερά και μαζικά τη διχοτόμηση της "σιδηρόφρακτης" ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας! Το ότι άρχισε ήδη από τις αγορές η οικονομική ασφυξία της Ιταλίας και το διευθυντήριο του γαλλογερμανικού "Άξονα" εμμένει στην ίδια σκληρότητα που επέδειξε προς την Ελλάδα, δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε. Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα και η "Λίγκα" εκεί γεννήθηκε!

* Θα τρίβουν τα μάτια τους αν αυτοί, με τη σκληρότητα και την τυπολατρική αδιαλλαξία τους, καταντήσουν να ηγεμονεύουν της Benelux και μερικών ακόμα σφουγγοκολάριων και, αντίθετα,  οι λοιπές ευρωπαϊκές χώρες να συνεχίζουν (με πραγματική αλληλεγγύη και με κοινωνική συνοχή και ευρυθμία) την πορεία προς την ευρωπαϊκή συνεννόηση και ολοκλήρωση.

* Θα εκπλαγεί ο γεμάτος αυτοπεποίθηση "καρχαρίας" της Ευρώπης, που περιφρονεί και προσβάλλει τα μικρά ψαράκια λόγω του μεγέθους του, όταν διαπιστώσει ότι τα ψαράκια ήταν  "πιράνχας"!  Ο Ευρωσκεπτικισμός που εκδηλώνεται ήδη σε πολλές χώρες είναι ο προάγγελος.

Η Ευρώπη μπορεί να ζήσει και χωρίς τη Γερμανία! Οι δυνάμεις της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της  Βρετανίας (ή και όχι όλες απαραιτήτως), πλαισιούμενες σε βάση ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού από τους λαούς που είναι αφοσιωμένοι στις ίδιες δημοκρατικές και ανθρωπιστικές Αρχές, μπορούν να ανασκουμπωθούν και πολύ γρήγορα να σηκώσουν κεφάλι, πολιτικά και οικονομικά. Το ξαναέκαναν, η καθεμιά μόνη της σε καιρούς ειρήνης και πολέμου, και θα το ξανακάνουν! Μην αμφιβάλει κανείς.

[ Και τότε, θα δούμε με ποιο κομμάτι της διχοτομημένης Ε.Ε. θα συμμαχήσουν οι Η.Π.Α., αλλά και η "Λευκή Άρκτος" και ο "Κίτρινος Δράκων", και ποιο κομμάτι θα βρεθεί ξανά στη  μοναξιά του! ]     

Δεν προχώρησα σε αυτή την ανάλυση και επισήμανση για να βγάλω το άχτι μου, με αντίστροφο ρατσισμό, κατά ενός μεγάλου και θαυμαστού λαού με πολλά χαρίσματα (και με πολλές θυσίες αίματος επίσης), που τον εκτιμώ και τον σέβομαι. Ενός λαού, που έχει εργασθεί κι αυτός άοκνα για το χτίσιμο αυτής της περίτεχνης και περίεργης, αλλά δημοκρατικής και δημιουργικής, ένωσης κρατών, που φτιάχτηκε για να συντελεί στην ευημερία των λαών της και στην παγκόσμια συνεννόηση και ειρήνη.

Την δημοσιοποιώ ως κραυγή αγωνίας και από χρέος, για να ακουστεί από ένα συνειδητοποιημένο Ευρωπαίο πολίτη (αλλά και από άλλους αρμοδιότερους, που ενδεχομένως θα πάρουν αφορμή) ο κίνδυνος που ελοχεύει, αφανής και υφέρπων, κάτω από την απολυταρχία  του ισχυρού Ευρώ. Και πρώτοι απ΄ όλους, πρέπει να το σταθμίσουν αυτοί στους οποίους απευθύνεται και αφορά, συνειδητοποιώντας ότι παίζουν εν ου παικτοίς, όταν εμμένουν σε μια στείρα ηγεμονική ψύχωση που απειλεί να διχάσει και πάλι την Ευρώπη και να διασπάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Καλοί και άξιοι οι Γερμανοί, αλλά ας εγκαταλείψουν επιτέλους τη μόνη, πλην καταλυτική, κακή συνήθεια που έχουν, δηλαδή τον αυταρχισμό. Κι ας το χωνέψουν μια για πάντα:  Ήσυχοι και υπάκουοι λαοί στην Ευρώπη, δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν ποτέ!  Έστω και με τίμημα "το  αίμα και τα δάκρυα των λαών τους", όπως είπε ο  Ουίνστον Τσώρτσιλ.

[ Αναδημοσίευση άρθρου του Δημήτρη Ράπτη από τον "Αντίλογο" της 3.7.2011 ]
.
.

  

Η ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ !  ( 4 ΜΗΝΕΣ META)

Σχετικά δημοσιεύματα Νοεμβρίου 2011

MEGA (26.11.2011) : Το δημοσιονομικό «ΝΤΑΧΑΟΥ» δεν πιάνει!

Αποδείχθηκε πια περίτρανα ότι η ζώνη του Ευρώ καταρρέει, συμπαρασύροντας και ολόκληρη την Ε.Ε. Κι αυτό όχι τόσο γιατί κάποια άτακτα κράτη δημιούργησαν ελλείμματα, αλλά γιατί η αυστηρή πολιτική λιτότητας (δημοσιονομικό "Νταχάου"), που επιβάλλει η Γερμανία για δικούς της λόγους, βαθαίνει την ύφεση και αυξάνει τα ελλείμματα αντί να τα μειώνει!

Ο "άρρωστος" τελικά πεθαίνει, όχι από την πάθηση, αλλά από "ιατρικό" λάθος!

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ (25.11.2011) : Οι κοινοτικοί αρμόδιοι επαναστατούν!

Ο κοινοτικός επίτροπος για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις Όλι Ρεν θύμωσε σήμερα και εξαπέλυσε "βόμβα" για τα τεκταινόμενα τελευταία στους κόλπους της Ε.Ε., ζητώντας «μια κοινότητα, όχι ως δικτατορία δύο ή περισσότερων Κρατών, πράγμα που θα συμβεί μόνο αν η Γερμανία αποφασίσει να συνεργασθεί με τους εταίρους της»! Ταυτόχρονα επιτέθηκε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, επισημαίνοντας ότι «η δημοσιονομική προσαρμογή των κρατών πρέπει να συνοδευτεί από δομικές μεταρρυθμίσεις κεντρικής διακυβέρνησης» και προειδοποιώντας δραματικά ότι «Η Ε.Ε., ή θα προχωρήσει, ή θα βουλιάξει»!

Πριν λίγες ημέρες, σε ομιλία του σε σεμινάριο στις Βρυξέλλες, ο Όλι Ρεν δήλωσε ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους πλήττει πλέον τον «πυρήνα» της ευρωζώνης και δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες πια ότι η οικονομική στασιμότητα αναμένεται να επιβραδύνει τη βελτίωση των δημοσιονομικών. Την ίδια ώρα, συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις για τον ρόλο της Ε.Κ.Τ. και για το αν αυτή θα πρέπει να τυπώσει χρήμα. Από την άλλη, το Βερολίνο εξετάζει την πιθανότητα να υπάρξουν και άλλες «συντεταγμένες» αναδιαρθρώσεις χρέους πέραν της Ελλάδας, ώστε να αποφευχθεί πάση θυσία η αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος και ο πληθωρισμός.

XRHMA NEWS (21.11.2011) :  Σκάψτε τρύπα να κρυφτείτε…λέει η "Deutsche-Bank"!

Η είδηση της ημέρας ήρθε από τον αναλυτή της Deutsche-Bank Jim Rind, ο οποίος αποφάνθηκε κατηγορηματικά πως αν η φράου Μέρκελ δεν αλλάξει ρότα, τότε η συμβουλή του είναι "να ανοίξουν μια τρύπα στο χώμα και να κρυφτούν"!

Το πρόβλημα για τις αγορές είναι πως πρέπει να αποφασίσουν  αν η κα Μέρκελ εννοεί όσα λέει, αρνούμενη την παρέμβαση της Ε.Κ.Τ.για να  βοηθήσει στη λύση της ευρωπαϊκής κρίσης, ή αν πιστεύει πως η στάση της είναι απλά θέμα στρατηγικής για την άσκηση πίεσης στους Ευρωπαίους ηγέτες.
.
PLANET-GREECE (22.11.2011) : Δυσοίωνες προβλέψεις της "BudesBank" για τη Γερμανία!

Αφού η Μέρκελ με τις επιλογές της καταδίκασε σε πείνα του Έλληνες, τους Ιρλανδούς, τους Πορτογάλους και άλλα "κορόιδα" που αγοράζουν τα γερμανικά προϊόντα, τώρα αρχίζουν οι επιπτώσεις της αδιέξοδης πολιτικής της στη δική της χώρα. Τη χαριστική βολή στα σχέδιά της έδωσε η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, η οποία αναθεώρησε επί τα χείρω τις προβλέψεις για την ανάπτυξη της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης, προβλέποντας για τη γερμανικη οικονομία στο 2012 ρυθμό ανάπτυξης 0,5%  έως 1%, έναντι αρχικών εκτιμήσεων 1,8%. Σύμφωνα με την έκθεση, όσο η ευρωπαϊκή κρίση βαθαίνει, η Γερμανία θα γευτεί τους κλυδωνισμούς της κρίσης στο επόμενο διάστημα, καθώς η ζήτηση από το εξωτερικό υποχωρεί και οι εξαγωγές θα υποστούν καθίζηση, η οποία έχει άμεσο αντίκτυπο στην ανεργία και θα οδηγήσει σε αύξηση των κρατικών δαπανών. Η Γερμανία μπαίνει σιγά σιγά στη δίνη της οικονομικής κρίσης, εξαιτίας των δικών της επιλογών.
.

Πρακτορείο BLOOMBERG (23.11.2011) : Η Γερμανία στον "Τιτανικό"!

Μετά τη σημερινή σύνοδο των τριών του "Διευθυντηρίου" στο Παρίσι, θεωρούμε ότι η Γερμανία, με την εκ νέου ακαμψία της στη σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία και το veto της στα ανακουφιστικά μέτρα που αντιπροτείνει η Κομισιόν, «αγόρασε σήμερα εισιτήριο πρώτης θέσης στον Τιτανικό»!

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ (20.11.2011) : Δύο καίρια ερωτήματα Ευρωπαίου πολίτη!

* Με ποια απόφαση των 27 συγκροτήθηκε τριμελές «ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟ» της Ε.Ε. από 3 μεγάλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία), το οποίο παρακάμπτει την Κομισιόν και αποφασίζει τη στρατηγική της Ε.Ε., ερήμην των άλλων 3 μεγάλων χωρών (Ισπανίας, Βρετανίας, Πολωνίας) και των 21 μικρότερων χωρών;

* Με ποια εξουσιοδότηση, το άτυπο Διευθυντήριο λειτουργεί ως «ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ» Συμβούλιο και απειλεί με ποινές ή αποβολή τις άσωτες χώρες, που ζητάνε ηπιότερη προσαρμογή;

Η δημοσιονομική πειθαρχία είναι πλέον μονόδρομος, αλλά η απολυταρχική εμμονή της Γερμανίας στην απότομη και απάνθρωπη εφαρμογή της σε χώρες με παράδοση δημοκρατικής ελευθερίας και κοινωνικών κατακτήσεων, χωρίς ανακουφιστικά μέτρα των οικονομιών τους (ρευστότητα, ευρωομόλογο, κοινωνικά αντίδοτα για τους ασθενέστερους κλπ.), δυναμιτίζει τη συνοχή της Ευρωπαϊκής οικογένειας και αποθρασύνει τις αιμοβόρες αγορές!

ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ (19.11.2011) :  Ευρωσκεπτικισμός… εν όψει!

Σε "αντισύνοδο" προχωρούν οι εκτός Ευρωζώνης χώρες της Ε.Ε. Οι υπουργοί οικονομικών των 10 κρατών-μελών που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν χωριστή σύσκεψη στις Βρυξέλλες, ενώ θα συνέρχεται το Eurogroup, για να συντονίσουν τη στάση τους και την κοινή πορεία τους, εκφράζοντας την ενόχλησή τους για το ότι κρατούνται διαρκώς στο περιθώριο των διαβουλεύσεων για τη σύγκλιση σε μια ενιαία νομισματική πολιτική. Η συνάντηση θα γίνει σε δείπνο εργασίας σε κεντρικό ξενοδοχείο της Βελγικής πρωτεύουσας, ενώ ταυτόχρονα εμπειρογνώμονες των χωρών αυτών θα έχουν διαβούλευση στην τσεχική πρεσβεία των Βρυξελλών. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένη διπλωματική πηγή, θα εξεταστούν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις από την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη και το κατά πόσον το νομισματικό πεδίο των "17" της Ευρωζώνης επηρεάζει την κατάσταση στην ενιαία αγορά των "27". Δεν αποκλείστηκε μάλιστα η σημερινή πρωτοβουλία των "10" να έχει στο μέλλον κάποια περιοδικότητα. Οι «10» είναι Βρετανία, Πολωνία, Σουηδία, Δανία, Λετονία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Τσεχία, Βουλγαρία & Ρουμανία, με τις Βρετανία και Πολωνία να ηγούνται της διπλωματικής πρωτοβουλίας.

Άρχισαν τα όργανα! Λίγκα εντός Ευρωζώνης, λίγκα εκτός, αμφισβήτηση από όλους!

ΕΒΔΟΜΗ (Δ. Ράπτης) :  Πειθαρχικό Συμβούλιο;

Αλγεινή εντύπωση μου έκανε η εμφάνιση των κ.κ. Μέρκελ και Σαρκοζί, που βγήκαν επίσημα για λογαριασμό της Ε.Ε., υπό μορφή "πειθαρχικού" συμβουλίου, για να μαλώσουν και να απειλήσουν το άτακτο μικρό μέλος (Ελλάδα). Δεν ξέρω αν έχει μείνει πια τίποτα όρθιο από θεσμούς σε όλο τον Κόσμο, αλλά η συνέντευξη αυτή (πέρα από το θέμα της, πέρα από το δίκιο τους και πέρα από το ότι αφορά στη χώρα μου) μου έκανε αλγεινή εντύπωση ως θεσμική παρέκκλιση!

Η Γερμανία και η Γαλλία είναι 2 από τις 27 χώρες-μέλη της Ε.Ε., που κατά το διεθνές δίκαιο και τις ευρωπαϊκές συμβάσεις θεωρούνται ισότιμα μεταξύ τους. Η Ε.Ε. εκπροσωπείται θεσμικά και νόμιμα (de jure), κατά περίπτωση, από τον εκλεγμένο πρόεδρό της (Ρομπέι), τον πρωθυπουργό της προεδρεύουσας Πολωνίας (Τουσκ) και τον πρόεδρο της Commission (Μπαρόζο). Η αντιδημοκρατική και αυθαίρετη (de facto) πρωτοβουλία των ηγετών 2 χωρών να αποφασίζουν και να ομιλούν για λογαριασμό των λοιπών 25 ερήμην των νομίμων εκπροσώπων τους, απειλώντας μάλιστα με αποβολή μία εξ αυτών, αποτελεί κατά τη γνώμη μου θεσμική εκτροπή και πλήγμα στις θεμελιώδεις Αρχές της Ε.Ε.! Μέχρι τώρα, γνωρίζαμε βεβαίως ότι οι 2 πλουσιότερες και πολυπληθέστερες χώρες είχαν βαρύνουσα γνώμη στις αποφάσεις των 27, αλλά ετηρούντο τουλάχιστον τα προσχήματα. Θα ήταν το ίδιο βαρυσήμαντο το τελεσίγραφο προς την Ελλάδα, αν το ανακοίνωνε ο Μπαρόζο ή ο Ρομπέι.

Η απροσχημάτιστη παράκαμψη των νόμιμων οργάνων της Ένωσης και η ηγεμονική εμφάνιση του εν λόγω διδύμου (άτυπου διευθυντηρίου) υποτιμά τις λοιπές χώρες-μέλη και τους πολίτες τους στο επίπεδο 2ας και 3ης τάξεως αποικιών και υπηκόων (του τύπου Σοβιετικών δημοκρατιών)! Όπως λέω και στο άρθρο, αν αυτή η πρακτική καθιερωθεί, θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα της διχοτόμησης ή πολυδιάσπασης της Ε.Ε., γιατί οι υπερήφανες Ευρωπαϊκές χώρες, χώρες με μακρά ιστορία και δημοκρατική παράδοση, δεν είναι "κρατίδια" της Λατινικής Αμερικής, για να ανεχθούν τέτοιο απολυταρχικό ζυγό. Εκτός από τη μικρή Ελλάδα, ήδη η κα Καγκελάριος, με παραπλεύρως τον ιπποκόμο της, απευθύνθηκε ως αυστηρή "δασκάλα" στη μεγάλη Ιταλία σαν να είναι υποτελές προτεκτοράτο.

Βεβαίως, για τους "ηγέτες-νάνους" της Ευρώπης, είναι ακόμα δυσδιάκριτος ο εκκολαπτόμενος (δια της οικονομίας αυτή τη φορά) αυταρχισμός στην Ευρώπη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανύπαρκτος. Δυσδιάκριτος ήταν και για τους κ.κ. Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ την προηγούμενη φορά!

ALTSANTIRI NEWS :  Η Ευρωζώνη στο κόκκινο!

Η κατάσταση στην Ευρωζώνη χτύπησε κόκκινο. Οι οικονομίες των κρατών της Ευρώπης καταρρέουν η μια πίσω από την άλλη, στην τελική επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι «αγορές».

Απόψεις, όπως έκδοση ευρωομόλογου ή ομοσπονδοποίηση των κρατών της Ευρωζώνης, εκτός του ότι απαιτούν αποφασιστικότητα από όλα τα κράτη για διάθεση της περιουσίας τους σε έναν κοινό ευρωπαϊκό στόχο και παραχώρηση της Εθνικής τους Κυριαρχίας (πράγμα απίθανο), απαιτούν ταυτόχρονα και μεγάλη άνεση χρόνου για τις σχετικές χρονοβόρες διαδικασίες, οι οποίες αυτή τη στιγμή είναι άκαιρες και δεν προσφέρουν καμία άμεση λύση.Τα κεφάλαια της Ευρωζώνης δεν επαρκούν πλέον, καθόσον όλες οι οικονομίες είναι στο κόκκινο. Ακόμα και η θεωρούμενη στιβαρή Γερμανική οικονομία, βάλλεται από τον ίδιο τον Πρόεδρο του Eurogroup κ. Γιούνκερ, ο οποίος αφήνει υπαινιγμούς και υπονοούμενα για το πραγματικό χρέος της Γερμανίας και τα γερμανικά δημόσια ελλείμματα. Έχουμε λοιπόν μια έκρυθμη κατάσταση, όπου όλα βγαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια και το "τσουνάμι" των αγορών επιθετικά παρασύρει πια ολόκληρη την Ευρωζώνη.

Μια λύση υπάρχει πλέον. Να τυπώσει άμεσα η ΕΚΤ χρήμα, να αλλάξει το καταστατικό της και να μπορεί να δανείσει άμεσα τα κράτη της Ευρωζώνης, όπως κάνει με τρίτα κράτη. Το τέχνασμα που σκέφτονται να δανείζονται τα ίδια τα κράτη της Ευρωζώνης από το ΔΝΤ, με χρήματα που θα του δανείζει η ΕΚΤ, εκτός από κωμικό, σε κάθε περίπτωση θα οδηγήσει σε πλουτισμό του ΔΝΤ και σε νέα υπερχρέωση των ευρωπαϊκών κρατών απευθείας στο ΔΝΤ. Είναι φανερό ότι τέτοιες σκέψεις, μόνο τοκογλύφοι μπορούν να τις κάνουν.

CAPITAL.GR : H Γερμανία αντιστέκεται στη μόνη λύση. 

     

Διαστάσεις ψύχωσης έχει λάβει η γερμανική φοβία να αποφευχθεί πάση θυσία η εμφάνιση πληθωρισμού στην Ευρωζώνη, μια ψύχωση η οποία απηχεί την ιστορική μνήμη της γερμανικής ελίτ, η οποία όμως δυστυχώς τείνει να καταστεί αυτοκαταστροφική, ενώ θα οδηγήσει σε κατάρρευση και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με απλά λόγια, οι Γερμανοί φοβούνται να δώσουν το «πράσινο φως» στην Ε.Κ.Τ. να τυπώσει χρήμα, αφού η αύξηση στην κυκλοφορία του ευρώ εγείρει τον κίνδυνο εμφάνισης πληθωριστικών πιέσεων. Επειδή η κατάσταση που βιώνει η Ευρώπη προσομοιάζει με συνθήκες «πολέμου» (οικονομικού), οι Γερμανοί φοβούνται μην απωλεσθεί ο έλεγχος και εμφανιστούν σημαντικές πληθωριστικές πιέσεις οι οποίες θα υπονομεύσουν την υγεία της γερμανικής οικονομίας.

Το ιστορικό προηγούμενο το οποίο κατά πάσα βεβαιότητα αποτρέπει τους Γερμανούς από το να υιοθετήσουν τη λύση, είναι η περίφημη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι επαχθείς όροι που επιβλήθηκαν στη Γερμανία και οι δυσβάσταχτες πολεμικές επανορθώσεις, οδήγησαν στη φημολογία ότι η χώρα σκοπίμως άφηνε το νόμισμά της, το μάρκο, να υποτιμάται συνεχώς, με σκοπό να πληθωρίσει το χρέος της. Αυτό, σύμφωνα με οικονομολόγους δεν είναι ακριβές, αφού είχε οριστεί ότι οι πληρωμές των πολεμικών επανορθώσεων θα γίνονταν με βάση την τιμή του χρυσού και όχι του μάρκου, ή εναλλακτικά σε ξένο νόμισμα όπως το δολάριο. Υπενθυμίζεται, ότι η Βρετανία που αντιλήφθηκε το πρόβλημα είχε προτείνει να δοθεί στη Γερμανία περίοδος χάριτος, με σκοπό να μπορέσει πρώτα να ανορθώσει την οικονομία της. Αποτελεί κοινό τόπο μεταξύ των ιστορικών ότι ο τρομακτικός πληθωρισμός της περιόδου 1920-1923 και τα οικονομικά προβλήματα, συνέβαλαν τα μέγιστα στην άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών και του Χίτλερ στην εξουσία, άρα και σε όσα δραματικά ακολούθησαν. Κατά συνέπεια, οι τραυματικές ιστορικές μνήμες φαίνεται ότι επηρεάζουν τη γερμανική σκέψη καθοριστικά.

Απαιτείται συστράτευση όλων των δυνάμεων της Ευρώπης για την επίλυση του προβλήματος, αλλιώς η καταστροφή θα πλήξει τους πάντες, αργότερα ή γρηγορότερα, ενώ πιθανή επιστροφή στους ενδοευρωπαϊκούς ανταγωνισμούς περασμένων αιώνων, πολύ απλά, θα μετατρέψει τους λιγότερο ισχυρούς σε απλά πιόνια στη σκακιέρα των μεγάλων δυνάμεων!

AΝΤΙΛΟΓΟΣ : Ca passe ou ça casse  (Περνάει ή σπάει) !

Τα ψέμματα και τα ανόητα παιχνίδια τελειώνουν. Εντός του 2012, οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν να αναχρηματοδοτήσουν συνολικά χρέος του ασύλληπτου ύψους των 2,3 τρις ευρώ!

Η Γερμανία δεν έχει άλλη επιλογή από το να περιορίσει τις αντιρρήσεις της και να δεχθεί ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης (υπουργείο οικονομικών, ευρωομόλογο, ΕΚΤ δανειστή έσχατου καταφυγίου, αύξηση ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, ευρωομόλογα, αναπτυξιακά ομόλογα, άμεσες μεταβιβάσεις, ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο με απεριόριστη εν ανάγκη δύναμη πυρός), ειδάλλως να προετοιμασθεί να εγκαταλείψει το ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, το 2012 θα σημάνει το τέλος της σημερινής μη βιώσιμης εκκρεμότητας και θα δοθεί ένα τέλος στο παρατεταμένο δράμα των τελευταίων δύο ετών. Ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσει ο ορθολογισμός και ότι η Γερμανική κυβέρνηση δε θα φτάσει να καταστρέψει την Ευρώπη για τρίτη φορά μέσα σε έναν αιώνα!

(Πανεπιστήμιο Μακεδονίας - Καθ. Γιάννης Παπαδόπουλος)
.
.

AΝΤ-1 (13-12-2011) : Ή μελάνι ή αίμα! (Γιώργος Παπαδάκης - Γιώργος Καρατζαφέρης)

Δημοσιονομική απεξάρτηση

και "μεθαδόνη"

Τα πλεονάσματα του Βορρά είναι
τα ελλείμματα του Νότου! (Helmut Schmidt)

Είμαι από τους ολίγους που εδώ και είκοσι χρόνια προειδοποιούσαν εναγωνίως ότι ο εύκολος δανεισμός για υπερβολικές κοινωνικές παροχές, χωρίς ανταποδοτική επένδυση των δανεικών, θα βύθιζε στο χάος τη χώρα όταν θα ερχόταν η ώρα να κάνουμε ταμείο. Οι πολλοί τότε πίστευαν ότι εμείς κινδυνολογούμε, μένοντας στην παραδοσιακή αντίληψη περί οικονομίας, διότι κατ΄ αυτούς το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είχε πια περάσει στη μοντέρνα μορφή της άυλης οικονομίας και, άρα, όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού, όλα θα ρυθμιστούν αυτόματα με μια πληκτρολόγηση!

Τώρα που η "φούσκα" έσπασε και οι αεριτζήδες golden-boys έχασαν τελείως το control και κρύφτηκαν, αισθάνομαι φυσικά δικαιωμένος, αλλά και δυστυχής. Με εξοργίζει όμως, ότι οι περισσότεροι από αυτούς που δικαιώθηκαν σαν εμένα, νιώθουν και ευτυχείς γι΄ αυτό και αντιδρούν χαιρέκακα για τις βουρδουλιές και την ταπείνωση που δέχεται η χώρα μας από τους ξένους!

Σε κάθε κραυγή των Ελλήνων για επιεικέστερη αντιμετώπιση, αυτοί τάσσονται με τους δανειστές, με το ψυχρό επιχείρημα "Τα λεφτά τα πήρατε χωρίς να μας ακούτε. Τώρα λοιπόν πληρώστε για να μάθετε". Θυμώνουν μάλιστα με τους ξένους, όταν συναινούν σε κάποιες εκπτώσεις στο χρέος και διευκολύνσεις, σαν να θέλουν να στραγγαλιστεί τελείως η χώρα, για να δικαιωθούν αυτοί ακόμα περισσότερο. Και με οργίζει πιο πολύ, ότι χρεώνουν στην Ελλάδα και στους πολιτικούς της την αποκλειστική ευθύνη για τα τωρινά της πάθη.    

Συμφωνώ ότι παρασυρθήκαμε, ως άφρονες, από το κάλεσμα των σειρήνων της άυλης οικονομίας και το παρακάναμε. Συμφωνώ ότι δικαίως βρισκόμαστε τώρα στη σωσίβια λέμβο, αφού το βουλιάξαμε μόνοι μας το πλοίο. Συμφωνώ ότι, εμείς οι δήθεν αιρετικοί, έχουμε πολύ πόνο να βγάλουμε, για την περιφρόνηση και τις λοιδορίες που υπέστημεν επί τόσα χρόνια από τους "έξυπνους" και "αετονύχηδες".

Δεν συμφωνώ όμως με τη σαδιστική ευχαρίστηση να αισθάνομαι τόσο πιο δικαιωμένος, όσο πιο πολύ πονάει η χώρα μου και ο λαός της! Η "καραμέλα" του "καλά να πάθουμε, ας προσέχαμε", αν και δεν είναι αβάσιμη, είναι σε μεγάλο βαθμό άδικη και θα το εξηγήσω.

Θα ανατρέξω στο παράδειγμα των εμπόρων ναρκωτικών, που ως γνωστό ακολουθούν την εξής μέθοδο: α) Μοιράζουν δωρεάν ναρκωτικά έξω από τα σχολεία και δελεάζουν έτσι τα ανώριμα παιδιά. β) Μ΄ αυτό τον τρόπο, τα εθίζουν στις ουσίες και τα μετατρέπουν σε εξαρτημένα. γ) Μόλις τα παιδιά μεγαλώσουν, τους κόβουν  τα "δωράκια" και τα αναγκάζουν πια να ταπεινώνονται, να εκλιπαρούν για την πρέζα τους και να ξεπουλάνε την οικογενειακή περιουσία για να καλύψουν την "πολυτελή" ανάγκη τους.

Δεν θεωρώ τα Βόρεια κράτη και τις λεγόμενες Αγορές αμέτοχους ευθύνης σ΄ αυτό που έγινε με την Ελλάδα και με τον ευρωπαϊκό Νότο γενικότερα. Δεν δέχομαι ότι οι κυβερνήσεις του Βορρά και οι δανειστές ήταν ανυποψίαστοι για τις "φούσκες" του Νότου και συνέχιζαν τις σπάταλες χρηματοδοτήσεις δήθεν καλοπροαίρετα. Είναι συνυπεύθυνοι γι΄ αυτό το κατάντημα του Νότου, γιατί λειτούργησαν ενσυνείδητα ως προαγωγοί, όπως το κάνουν οι έμποροι ναρκωτικών βάζοντας τους ανήλικους στο "τρυπάκι" (για να μεταχειριστώ τον ακριβή όρο της argot).

Για να μην αναλύσω το προφανές, θα επικαλεσθώ μόνο την πρόσφατη φράση του μεγάλου ευρωπαϊστή και φιλέλληνα, πρώην Καγκελαρίου της Γερμανίας, Helmut Schmidt :

«Τα πλεονάσματα του Βορρά είναι τα ελλείμματα του Νότου»!

Πιστοποιεί ακριβώς αυτό που ισχυρίζομαι: ότι ο ευρωπαϊκός Βορράς δεν είναι ο καλοκάγαθος αδικημένος όπως εμφανίζεται, αλλά είναι εν μέρει και ο πονηρός, που  επωφελήθηκε μεθοδευμένα της επιπολαιότητας της Νότιας πελατείας του. Και επωφελείται και τώρα, ως τυμβωρύχος! 

.

.
Ήρθε λοιπόν για το Νότο η ώρα της ενηλικίωσης. Η "αποτοξίνωση" είναι αναγκαία για να ζήσει εν υγεία, ουδείς διαφωνεί.

Αν όμως οι Βόρειοι έχουν πραγματικά ειλικρινή πρόθεση να αποδεχθούν το μέρος ευθύνης των και να φερθούν πατρικά στα άσωτα τέκνα και όχι με τη στυγνή λογική των μαφιόζων εκμεταλλευτών, πρέπει να καταλάβουν ότι η ορθή απεξάρτηση περνάει από το στάδιο της "μεθαδόνης" και της "απασχόλησης". Η μεθαδόνη είναι εν προκειμένω η εξασφάλιση τεχνητής ρευστότητας. Η "απασχόληση" είναι η αποφασιστική υποστήριξη της ανάπτυξης στις χώρες του Νότου. Με την απότομη δημοσιονομική πειθαρχία (στην τυπικά ορθή λογική του "Πρώτα σταθεροποίηση, μετά ανάπτυξη", μεταφραζόμενη πρακτικά σε "Πρώτα απεξάρτηση, μετά μεθαδόνη και απασχόληση"), ο άρρωστος Νότος δεν θα βγει ποτέ από την εξάρτηση! 

Αυτοί λοιπόν που υποστήριζαν πρώτα ότι είμαστε στο δρόμο της αβύσσου και δικαιώθηκαν, ας δείξουν τώρα τον πατριωτισμό τους, να μη ζητάνε εκδίκηση υποστηρίζοντας τη σκληρότητα του Βορρά προς το Νότο, για να θριαμβολογήσουν επί του πτώματος της χώρας των. Στο κάτω-κάτω είναι πρώτα Έλληνες και οφείλουν και τώρα, παρά την πικρία τους, να σταθούν αλληλέγγυοι προς την πατρίδα τους στις τραγικές η δύσκολη ώρα της και να υποστηρίζουν την ανάγκη "μεθαδόνης", αντί να την απορρίπτουν χαιρέκακα.

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, που ήταν εξόριστος και διωκόμενος από τη δικτατορία Μεταξά, εγκατέλειψε τον τόπο εξορίας το 1940 και στρατεύθηκε δίπλα στο διώκτη του στις δύσκολες ώρες της πατρίδας.  Χρειάζεται περίσσευμα ψυχής για να το κάνεις αυτό.

[ Αναδημοσίευση άρθρου του Δημήτρη Ράπτη από τον "Αντίλογο" της 6.12.2011 ]

 

Δ ημοσιογράφοι      Τα τρία κακά…

.

Ν ομοθέτες            της μοίρας μας!

.

Τ ραπεζίτες                                

                        




Η οικονομία μας βουλιάζει. Κανένας σοβαρός αναλυτής δεν το αμφισβητεί αυτό.

Φυσικά, και κανένας σοβαρός πολιτικός ή οικονομολόγος δεν αμφιβάλλει ότι χρειαζόταν η δημοσιονομική σταθεροποίηση που μας επέβαλαν οι ξένοι.

Το ερώτημα είναι: "Γιατί, παρά τα σκληρά μέτρα και την αφαίμαξη του Ελληνικού λαού, η οικονομία μας χειροτερεύει και οδεύει ολοταχώς στη χρεοκοπία" ;

Κατά την άποψή μου, φταίει το Δ-Ν-Τ!  Όχι όμως αυτό που ξέρουμε, το ξένο ΔΝΤ, αλλά το εγχώριο!  Μια ιδιότυπη ντόπια τρόικα, που προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι ευθύνεται για το ότι τα μέτρα δεν πιάνουν. Ένα "τρίγωνο Βερμούδων" που ο κυκλώνας του φρενάρει την ανάπτυξη και διαλύει κάθε προοπτική νέου ξεκινήματος.

Αναφέρομαι στο τρίδυμο "Δημοσιογράφοι - Νομοθέτες - Τραπεζίτες" και το εξηγώ :

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ :

Ευθύνονται για το τραγικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην αγορά και σε όλο το λαό. Όλοι οι Έλληνες ζουν σήμερα κάτω από μια ψυχολογία ομαδικής κατάθλιψης και απελπισίας  (κλείνουν τα μαγαζιά τους, βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, δεν ανοίγουν δουλειές, κυκλοφορούν λιγότερο στους δρόμους και περιμένουν το μοιραίο).

Κι αυτό δεν οφείλεται τόσο στα μέτρα εξυγίανσης ή στη μείωση των αποδοχών τους, όσο στην ανάλγητη πλύση εγκεφάλου που υφίστανται επί ένα χρόνο, κάθε πρωί και βράδυ, από τα τραγικά "πρωινάδικα" και τα ψυχοπλακωτικά "δελτία ειδήσεων" της ιδιωτικής και δημόσιας τηλεόρασης, αλλά και (σε μικρότερο βαθμό) από τις ημερήσιες και οικονομικές εφημερίδες.

Καθημερινά, ακριβοπληρωμένοι "αστέρες" της κακώς εννοούμενης δημοσιογραφίας, που το παίζουν παντογνώστες και προστάτες του λαού, με το δικαιολογητικό της "αντικειμενικής" ενημέρωσης τάχα και με τη συνδρομή ανεκδιήγητων δήθεν "ειδικών" (συνήθως πολιτικών και τραπεζικών, που δημιούργησαν το πρόβλημα), εξηγούν στο λαό πόσο αδιέξοδη είναι η κατάσταση και πόσο μάταιη η προσπάθεια. Αν κάποιος τους πάρει σοβαρά, πρέπει μόλις κλείσει την τηλεόραση να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα…

Αν ήταν αληθινοί πατριώτες, θα έπρεπε, μετά τα παραπάνω, να αφιέρωναν κι ένα μέρος των εκπομπών τους και της αρθρογραφίας τους σε ό,τι θετικό γίνεται ή μπορεί να προκύψει απ΄ τα μέτρα εξυγίανσης. Να εξηγήσουν στον κόσμο ότι η κρίση αυτή μπορεί, αντί για ταφή, να είναι αναγέννηση.  Να δώσουν οδηγίες στους νέους για το πώς να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες του χαμηλού κόστους (πεσμένων ενοικίων, λιγότερης διαφθοράς στο Δημόσιο κλπ.) για να μπουν αυτοί δυναμικά στην αγορά πριν αυτή ανοίξει και τα κόστη ξανανέβουν.

Ομολογουμένως, οι θετικές πτυχές της προσπάθειας σταθεροποίησης είναι λίγες και ισχνές. Κι αυτές όμως, όταν φανούν, το πρωί ακυρώνονται από τις "Κασσάνδρες" της τηλοψίας. Αντί να μεταγγίσουν στο λαό αισιοδοξία και όρεξη για νέα εξόρμηση, τον ναρκώνουν με ενέσεις καταστροφολογίας και τον αδρανοποιούν. Δεν διστάζω να πω, ότι η συστηματική και μανιώδης προπαγάνδα απελπισίας που γίνεται  στον ελληνικό λαό από το δημοσιογραφικό κατεστημένο στη δυσκολότερη περίοδο του Ελληνισμού, έχει πια λάβει μορφή μαζικής λοβοτομής επί του λαού και συνιστά πράξη κατάφωρης εθνικής μειοδοσίας!
 Αν και είμαι αθεράπευτα δημοκράτης και υπέρμαχος της τέταρτης εξουσίας, ίσως η προφανής κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα επέτρεπε συνταγματικά να εξεταστεί μια μορφή προσωρινής κυβερνητικής εποπτείας στον τομέα αυτό, μέσω του (μέχρι σήμερα διακοσμητικού) ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου, που να εξισορροπήσει την ενημέρωση στη σωστή της διάσταση. Το ζητούμενο δεν είναι η λογοκρισία, αλλά επιτέλους κάποια στοιχειώδης ευθυκρισία.

Οι μεγαλύτεροι οικονομολόγοι του Κόσμου συμφωνούν ότι η ψυχολογία (το κλίμα) της αγοράς, αν και τυπικά δεν συνιστά οικονομικό μέγεθος, είναι κυρίαρχος παράγων για την προκοπή ή την αποτυχία μιας οικονομικής προσπάθειας.

ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ :

Αναφέρομαι στους νομοθέτες και όχι στους πολιτικούς, όχι γιατί οι δεύτεροι αρχίζουν από Π και δεν μου βγαίνει το λογοπαίγνιο με το Δ-Ν-Τ, αλλά γιατί οι πραγματικοί νομοθέτες δεν είναι οι πολιτικοί που ψηφίζουν τους νόμους'  είναι οι αφανείς συντάκτες τους, δηλαδή οι μεγαλοθεσίτες μανδαρίνοι του Δημοσίου και οι ακριβοπληρωμένοι "golden-boys" σύμβουλοι των υπουργών.

Η κακοδαιμονία της οικονομίας μας δεν οφείλεται μόνο στη σπατάλη, στη διαφθορά και στα  χρέη του Δημοσίου. Κατά κοινή ομολογία, οφείλεται πρώτιστα στην απουσία ανάπτυξης και παραγωγικότητας και στην αποθάρρυνση των επενδυτών λόγω γραφειοκρατίας και συνδικαλισμού.

Το νομοθετικό πλαίσιο της Χώρας έχει δημιουργήσει ένα εφιαλτικό τοπίο για κάθε επιχειρηματία, με τις άπειρες (και εν τέλει άχρηστες) γραφειοκρατικές διαδικασίες και τα παράλογα δικαιώματα που αναγνωρίζει στους επαγγελματίες "¨κηφήνες" που δήθεν εκπροσωπούν τους εργαζόμενους. Αν δεν σπάσει ριζικά και αποφασιστικά αυτό το αποτρεπτικό κέλυφος, θα είναι άνευ νοήματος η περιστολή της σπατάλης, της διαφθοράς και των χρεών. Ο νεκρός, έστω και νοικοκύρης και τίμιος, πάλι νεκρός θα είναι!

Είμαστε σχεδόν η μόνη Χώρα στον Κόσμο που έχει τέτοιο πλήθος νόμων και, παρ΄ όλα αυτά, κυβερνάται με εγκυκλίους υπουργών. Όλοι οι νόμοι είναι τόσο πολυδαίδαλοι και ασαφείς, και αλλάζουν τόσο συχνά, που όποιος τους διαβάζει δεν ξέρει πώς να ενεργήσει. Έτσι, εφαρμόζονται κατά το δοκούν, ανάλογα με τις γνωριμίες και με την όποια εγκύκλιο ή ερμηνεία θα εκδώσει κατά περίπτωση ο "ενδιαφερόμενος" μανδαρίνος.

Δεν υπάρχει άλλη πολιτισμένη Χώρα που ο επενδυτής να καλείται να χτίσει σε τόσο αβέβαιο θεσμικό περιβάλλον, δηλαδή στην άμμο. Σήμερα, όπως έχει η κατάσταση, μόνο ένας μαζοχιστής θα σκεφτόταν να επενδύσει στην Ελλάδα!

Σίγουρα είναι πολιτική, και κυρίως κυβερνητική, η ευθύνη για την κορυφαία αυτή τομή στο κρατικό μας σύστημα, που θα απελευθερώσει την αγορά και θα ελκύσει τις επενδύσεις. Όμως, όλοι ξέρουμε ότι "ο βασιλιάς είναι γυμνός", ότι δηλαδή το πολιτικό προσωπικό αυτής της Χώρας έχει φτάσει δυστυχώς στο κατώτερο ποιοτικό επίπεδο που είχε  ποτέ!

Γι΄ αυτό κι εγώ δεν περιμένω "επαναστάσεις" από τους πολιτικούς, που ακόμα ασχολούνται με τα τηλεοπτικά παράθυρα και το πολιτικό κόστος (κύρια αιτία της εθνικής καταστροφής), σαν να μην έχουν πάρει μυρωδιά για το τι γίνεται. Απευθύνω έκκληση στους πραγματικούς κυβερνήτες μας, στους συντάκτες των νομοθετημάτων, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να λειτουργήσουν ως Έλληνες.

Κάθε νομοθέτημα που γίνεται από εδώ και πέρα πρέπει να περιέχει σαφείς και ευρείες  διατάξεις, που να δημιουργούν κλίμα εμπιστοσύνης και συνέχειας στον επενδυτή και, κυρίως,  να καταργούν ταυτόχρονα τουλάχιστον δεκαπλάσιες υφιστάμενες αναχρονιστικές διατάξεις, που στραγγαλίζουν την πραγματική οικονομία.

ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ :

 Κι έρχομαι στην τρίτη και πιο ένοχη κατηγορία: στους τραπεζίτες. Το τραπεζικό σύστημα, ανάξιο των περιστάσεων, λειτουργεί σαν τροχοπέδη και νεκροθάφτης της οικονομίας. Τώρα που θα 'πρεπε να είναι στην εμπροσθοφυλακή της προσπάθειας και να λειτουργεί ως εργαλείο και μοχλός ανάπτυξης, συμμαζεύεται με επιμελή  εσωστρέφεια και κλείνεται στο καβούκι του.

Από εκεί που μοίραζαν αφειδώς πιστώσεις και πιστωτικές κάρτες σε ανυπόληπτους πελάτες, τώρα πνίγουν κι αυτούς που επί χρόνια ήταν φερέγγυοι και δημιουργικοί. Τους κλείνουνε  απάνθρωπα τις στρόφιγγες και τους οδηγούν ανάλγητα στην ασφυξία, αν όχι στην αυτοκτονία.

Οι τραπεζίτες γνωρίζουν καλά ότι αυτό θα είναι μπούμεραγκ για τις τράπεζές τους, αφού πριονίζουν το κλαδί που κάθονται επάνω, αλλά δεν τους νοιάζει. Τα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται πια με τους πελάτες τους, αλλ΄ ούτε και με τις ίδιες τους τις τράπεζες! Αφού συσσώρευσαν πρωτοφανή κέρδη στη χρυσή γι΄ αυτούς "χρηματιστηριακή" και "ολυμπιακή" δεκαετία (μέχρι αισχροκερδείας θα έλεγα), τώρα εγκαταλείπουν και Πατρίδα και τράπεζες στην τύχη τους και στον όλεθρο.

Τα υπερκέρδη "εξαερώθηκαν" κατά μαγικό τρόπο! Τα δισεκατομμύρια του Ελληνικού λαού που τους εμπιστεύθηκε η προηγούμενη Κυβέρνηση για να αιμοδοτήσουν τη μαραζωμένη αγορά, τα ιδιοποιήθηκαν για τη στήριξη (αναβολή πτώχευσης) των ίδιων τους των τραπεζών! Υποκρίνονται δήθεν πως συζητούν τις συγχωνεύσεις που τους συνιστούν ως μονόδρομο οι όπου γης οικονομολόγοι (καθώς και ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας), για να αποκτήσει  επιτέλους η Χώρα αξιόπιστους και βιώσιμους πιστωτικούς οργανισμούς, αλλά στην πραγματικότητα τα κλωθογυρίζουν και δεν έχουν καμία όρεξη για τέτοιες τομές, γιατί προφανώς το έχουν πάρει απόφαση πως τα "καράβια" τους βουλιάζουν κι αυτοί ήδη τρέχουν επάνω στους κάβους προς το μουράγιο, σαν τους αρουραίους!  

Το αν η Πατρίδα τους χρειάζεται περισσότερο αυτή τη στιγμή, ουδόλως τους κόπτει. Αυτοί δεν είναι Ζάππας, ούτε Μπενάκης και Συγγρός, και γι΄ αυτό κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που τους καλεί η ιστορική συγκυρία και το καθήκον να πράξουν. Κάνουν τόσο μεγάλο κακό αυτή την ώρα, που θεωρώ πως, κι αν ακόμα δεν υπήρχε η οικονομική κρίση, η τακτική τους και μόνο θα ήταν  αρκετή για να τη δημιουργήσει!

Βεβαίως δεν είναι κι εδώ άμοιρο ευθύνης το απονευρωμένο (έως αποχαυνωμένο) πολιτικό προσωπικό της Χώρας, που ούτε τους τρίζει τα δόντια (λες και για τους πολιτικούς μας όλες τις αμαρτίες τις έκανε μόνο ένας Κοσκωτάς, που εμένα σήμερα μου φαντάζει ως "αρσακιάδα" ύστερα απ΄ όσα είδαν έκτοτε τα μάτια μου!), ούτε αποτολμά να δημιουργήσει το ίδιο με συγχώνευση έναν αξιόπιστο δημόσιο τραπεζικό φορέα (Αγροτική-Αττικής-Παρακαταθηκών-Ταμιευτήριο-Ασπίς,  με ή χωρίς την ΕΤΕ), που να λειτουργήσει ως ατμομηχανή της ζητούμενης ανάπτυξης και ως σκληρός ανταγωνιστής των ιδιωτικών τραπεζών, ώστε να  τις εξαναγκάσει σε αλλαγή πλεύσης (εγκατάλειψη της εσωστρέφειας) ή σε "ηρωική" έξοδο από τον οικονομικό στίβο.

Αυτά είναι λοιπόν κατ΄ εμέ τα τρία κακά της μοίρας μας, που ευθύνονται για την αφλογιστία των μέτρων σταθεροποίησης, για την αναποτελεσματικότητα του μνημονίου, για την εξάπλωση της ύφεσης και της ανεργίας, για την τρομοκράτηση των υποψήφιων επενδυτών και για τον ψυχικό μαρασμό του λαού μας και ιδίως της νεολαίας μας.

Ιστορικά, από μια επιδημία πανούκλας ή χολέρας, λαοί αποδεκατίστηκαν, αλλά επέζησαν. Από τρεις επιδημίες μαζί, δεν έχουμε ιστορικό προηγούμενο λαός να τα έχει βγάλει πέρα!

Φυσικά, ξέρω πως κι αυτό το άρθρο θα φανεί, εκ πρώτης όψεως, πως τροφοδοτεί την καταστροφολογία που το ίδιο κατηγορεί. Όμως, από δεύτερη ανάγνωση, θα διαπιστώσει ο αναγνώστης ότι, στην πραγματικότητα, μπαίνει στην καρδιά του προβλήματος!

Η σωστή θεραπεία προϋποθέτει σωστή διάγνωση.

[ Αναδημοσίευση άρθρου του Δημήτρη Ράπτη από την "Εβδόμη" ]

ΣΧΟΛΙΟ : Συγχαρητήρια για την πληρέστατη ανάλυση. Πρώτη φορά ενημερώθηκα πλήρως για τη δραματική κατάσταση που περνάμε όλοι σχεδόν οι λαοί!
Όμως, έχω μια απορία : Ποιες είναι επιτέλους αυτές οι περίφημες "αγορές", που έχουν τέτοιο αστείρευτο πακτωλό χρημάτων, ώστε να δανείζουν χώρες γίγαντες όπως οι ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία κ.ά.;  Προφανώς δεν ήρθαν από το Διάστημα. Δεν είναι πολίτες και εταιρείες κάποιων χωρών κι αυτές, για να κληθούν να συμβάλουν στην έξοδο των χωρών τους από την κρίση; Μήπως, στη δυσμενή κατάσταση που βρίσκονται όλες οι χώρες του Κόσμου και αναγκάζονται να λαμβάνουν έκτακτα αντιλαϊκά μέτρα, θα έπρεπε οι κυβερνήσεις να βάλουν χέρι και σ΄αυτές, απαιτώντας γενναία έκτακτη εισφορά πριν την απαιτήσουν απ΄τη γιαγιά μου; Πότε ψηφίσανε οι λαοί, αυτές ειδικά, να είναι σε "ασυλία" και στο "απυρόβλητο" και να τους καλύπτει τις έκτακτες εισφορές που τους αναλογούν η γιαγιά μου; Ποιές είναι; Θα μας πει κανείς;;

[ Εστάλη από τον Πέτρο Τηνιακό ]

.

.

ΣΧΟΛΙΟ : Οι "αγορές" δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που έως τώρα ξέραμε ως "Κεφάλαιο". Με τον όρο αυτό εξειδικεύουν το μέρος του Κεφαλαίου που είναι άϋλο (χρηματιστηριακό, ηλεκτρονικό, αεριτζίδικο κλπ.), διακρίνοντάς το από το παραγωγικό μέρος (βιομηχανικό, γεωργικό, εμπόριο, μεταφορές κλπ.). Συμφωνώ ότι οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να φορολογούν το κεφάλαιο ανάλογα με τον απλό λαό ή και περισσότερο, αλλά δυστυχώς ο χυδαίος νεοφιλελευθερισμός της παγκοσμιοποίησης έχει οδηγήσει στην ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου και στην υποταγή των κυβερνήσεων από αυτό.
Κατά τη γνώμη μου, αν οι κυβερνήσεις δεν συμμαζέψουν αυτή την πρόστυχη και απάνθρωπη κατάσταση, η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί σύντομα σε επαναστάσεις και γκιλοτίνες. Η ιστορία διδάσκει ότι, αργά ή γρήγορα, τον τελικό λόγο τον λέει πάντα ο λαός!

Συγχαίρω κι εγώ τον κ. Ράπτη. Ως πολιτικός, έπιασε ακριβώς το νόημα της κρίσης, που είναι πρώτα ιδεολογικό και μετά οικονομικό και, ακριβώς γι΄αυτό, εμείς οι οικονομολόγοι δεν μπορούμε να το δούμε σφαιρικά.

[Εστάλη από τον Παντελή Αποστολίδη - Οικονομολόγο ]

ΣΧΟΛΙΟ : Ρε παιδιά, μήπως ζηλεύουμε τη Γερμανία διότι, κατά βάθος, μέσα μας παραδεχόμαστε την πειθαρχία, την εργατικότητα και την τάξη που έχει ο λαός της σε αντίθεση με τον ελληνικό?

Μάλλον θα θέλαμε να τους μοιάσουμε! Αλλά είναι εφικτό ??

[Εστάλη από τον Διονύση Ρώμα ]

ΣΧΟΛΙΟ : Eπίτρεψέ μου φίλε να το αντιστρέψω :
Μάλλον είναι εφικτό να τους μοιάσουμε! Αλλά θέλουμε??

Προσωπικά δεν θα ήθελα να ζω σε μια χώρα που μετά τις 9 το βράδυ δεν βρίσκω να αγοράσω ούτε ένα σάντουϊτς κι αναγκάζομαι να πάω στο αεροδρόμιο εκτός πόλης για να φάω, ούτε σε μια χώρα που ο γιος παίρνει κόμιστρο απ΄τον πατέρα για να τον πάει στο νοσοκομείο (δεν είναι υπερβολή, έχει γίνει!), ούτε σ΄αυτήν που δεν βλέπω "πηγαδάκια" φίλων στο δρόμο να συζητάνε και να καλαμπουρίζουν. Δεν λέω ότι η κουλτούρα των βορείων δεν έχει και τα καλά της, αλλά ο μεσογειακός πολιτισμός είναι πιο ανθρώπινος και πιο ζεστός.
Το μόνο μας μειονέκτημα έναντι των βορείων είναι ότι το παρακάνουμε με τα χαρίσματά μας και τα μεταλλάσσουμε σε ελαττώματα. Καλή η διασκέδαση, καλή κι η κουβεντούλα κάποιες ώρες... αλλά με μέτρο! Πρώτα η δουλειά, φρόνηση στα οικονομικά, τάξη και συνέπεια στις ενέργειές μας και στα ραντεβού μας και, πάνω απ΄όλα, ενεργοποίηση του πολυμήχανου Οδυσσέα που έχουμε μέσα μας. Λίγο αν τα συνηθίσουμε αυτά, η ζωή μας θα γίνει πάλι η πιο όμορφη, στην ομορφότερη χώρα του Κόσμου. Δεν είναι ανάγκη να γίνουμε άψυχα "ρομπότ", για να μην πεθάνουμε. Ποτέ τα άκρα δεν είχαν δίκιο!
Και κάτι ακόμα: Ποτέ δεν πετυχαίνεις αν δεν είσαι ο εαυτός σου, αν υποκρίνεσαι κάποιον που δεν είσαι εσύ. Κάθε άνθρωπος και λαός πρέπει να αξιοποιεί τα δικά του ταλέντα, όχι να προσπαθεί να μοιάσει σε κάποιον που είναι αλλιώτικος. Όλα τα μασκαρέματα κρατάνε μια μέρα!

[Εστάλη από τον Παντελή Αποστολίδη ]